Drukarki atramentowa określane są jako tanie i spełniające podstawowe potrzeby każdego przeciętnego użytkownika. Wydrukują nie tylko dokument, ale również cyfrową fotografię. Podczas pracy są umiarkowanie głośno i oszczędne w ramach pobieranej energii. W zasadzie można je uznać za pewny wybór, gdyby nie wysokie koszty ich użytkowania.

Krótka historia drukarek atramentowych

Na przestrzeni lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych poprzedniego wieku stworzono pierwsze modele drukarek atramentowych. Kompleksowe opracowanie nie przełożyło się jednak na komercyjny potencjał. Sprzedażowy sukces pojawił się dopiero w latach dziewięćdziesiątych. Jeszcze w 1988 roku w sklepach zadebiutował HP DeskJet (ówczesna cena wynosił około tysiąca dolarów). Jej cechą była monochromatyczność. Pracowała w rozdzielczości 300 dpi, czyli nie odstającej tak znacząco od parametrów, które miała ówczesna laserowa drukarka. Na kolorowe wydruki trzeba było odczekać jeszcze trzy lata, gdy w 1991 roku nastąpiła premiera HP DeskJet 500C za 1100 dolarów za sztukę. Przy tej samej rozdzielczości druku, co poprzedni i klasyczny już DeskJet można było drukować na przemian tuszem czarnym lub kolorowym. Kolor w drukarce sprawił, że urządzenia trafiły do domów swoich użytkowników, a potencjał komercyjny został w pełni rozwinięty.

Jak działa drukarka atramentowa?

Metoda działania drukarki atramentowej nie jest skomplikowana. Głowica, która odpowiada za drukowanie oraz tonery do drukarek (inaczej zasobniki pełne tuszu) umiejscowione zostały na ruchomej karetce, przesuwającej się po linii krótszego boku kartki. Głowica kieruje w stronę krople tuszu. To one odpowiadają za linie, z których wyłania się pełny obraz. Każdy przejazd karetki sprawia, że nośnik przesuwa się prawie niezauważalnie po linii dłuższego boku, by już przy następnym przejeździe karetki wykonać kolejny już fragment wydruku.

Kolorowe drukarki atramentowe

W swoich początkach drukarki kolorowe wykorzystywały w procesie druku wyłącznie trzy barwy tuszu: żółtą, niebieskozieloną i purpurową. Był to standardowy zestaw zapewniający uzyskanie szczegółowych wydruków. Posiadał jednak wadę, którą ujawniała się podczas tworzenia koloru czarnego. Wymieszanie powyższych trzech barw sprawiało, że powstawał ciemnobury odcień, który trudno było uznać za kolor czarny. Tonery do drukarek ulegały przemianom. Po czasie zaczęto stosować w pełni druk czterobarwny, gdzie do standardowych barw wymienionych wcześniej nałożono czarny zasobnik. Pozwoliło to na zwiększenie kontrastu wydruków w kolorowych odcieniach i doprowadziło do sytuacji, gdy tworzenie profesjonalnych jakościowo dokumentów biurowych stało się wygodne jak nigdy wcześniej.

Profesjonalne tonery do drukarek

Nie był to koniec rozwoju, jaki przechodziły tonery do drukarek. W kolejnych latach pojawiały się drukarki fotograficzne, dla których nie była żadnym problemem praca na z sześciu kolorach tuszu. Dodatkowymi barwami zostały jasny purpurowy i jasny niebieskozielony. Umożliwiały powstawanie wydruków o delikatnych zmianach tonalnych, co sprawdzało się doskonale przy zleceniach druku fotografii. Nie zatrzymało to dalszych prac producentów drukarek nad ich ulepszeniem. Współcześnie możemy już posiadać profesjonalne drukarki fotograficzne, które mają w sobie do dziewięciu kolorów tuszu.